White Sox po dwóch wyścigach prowadziło z Bad Company 10:2. Tak złego początku meczu lider tabeli I ligi w tym sezonie jeszcze nie miał. Podopieczni Mezziego szybko odrobili jednak straty i ostatecznie wygrali 51:39.

Dla White Sox była to już ósma w tym sezonie porażka. To definitywnie zamknęło drzwi do fazy play-off. – No tak, przegraliśmy kolejny mecz. Do końca sezonu jedziemy jednak o jak najlepsze miejsce w tabeli. Jedziemy od początku sezonu bez żadnej presji na wynik, co wyjdzie to wyjdzie, a jak czasami nie wyjdzie no to trudno, to przecież nie koniec świata – powiedział mk.

Zawodnik ten tym razem wystartował jako rezerwowy i zrehabilitował się za ostatni nieudany występ. Zgromadził na swoim koncie 8 punktów. – Ze swojego występu nawet jestem w miarę zadowolony, oby tylko udało się utrzymać taki poziom do końca sezonu – dodał.

Wracając do wyniku 10:2 po dwóch biegach, to można odnieść wrażenie, że to bardziej przeszkodziło niż pomogło White Sox. Bad Company po takim zimnym prysznicu była jeszcze bardziej zmobilizowana do jazdy o wygraną.

– Patrząc na początek to byłem trochę zszokowany, że tak idzie, ale szybko to zdechło. Jeżeli drużyna utrzymałaby poziom z początku meczu to bym sobie go w całości spokojnie obserwował z „parku maszyn”. Ciężko powiedzieć co się stało po tych dwóch biegach. Może nie dopasowaliśmy się do warunków „torowych” – zakończył mk.

White Sox po pełnym emocji i zwrotów akcji meczu przegrało z Buoni Fantasmas 44:45. W ten sposób Białe Skarpetki praktycznie straciły szanse na awans do fazy play-off. Liderem WS w tym spotkaniu był Artas, który zdobył 11 punktów.

– Mecz fantastyczny! Oby wszystkie takie. Najpierw my prowadziliśmy pięcioma punktami, potem Dobre Duchy… Si, si! Capisci molto bene! (śmiech) odrobiły z nawiązką, potem my doskoczyliśmy i wszystko się rozstrzygało w ostatnim wyścigu. Poziom adrenaliny i ekscytacji u mnie był porównywalny do wyścigu finałowego podczas ubiegłorocznego finału IMŚ na długim torze – powiedział Artas, który miał na myśli start Stanisława Burzy w finałowym wyścigu zawodów w Rzeszowie.

– Wiem, że nie wszystkim pasują te taktyczne gierki Daniela, ale uważam, że bez nich to napięcie nie byłoby aż tak zbudowane. Naprawdę bardzo mi się podobało! Nie miało to jednak wpływu na mnie podczas biegów. Tak jak ostatnio Ci mówiłem, każdy bieg to takie samo pytanie dla czterech graczy i to ono się liczy. To co było przed wyścigiem kończy się w momencie wyświetlenia komunikatu „Za chwilę będzie pytanie”. Mi, poza drugim startem sprzyjały. Tylko w pierwszym przegrałem na szybkość, którą nigdy nie błyszczałem, a zwłaszcza w tym sezonie – ocenił swój występ.

Artas żałuje przegranej swojego zespołu, która była bardzo kosztowna w skutkach. – Porażki oczywiście szkoda, bo tabela się tak ułożyła, że otworzyła nam się szansa na wymarzony play-off. Wygrana by ją podtrzymała, a tak… Najwyraźniej zostały nam 4 mecze i wakacje – stwierdził.

Po raz kolejny był liderem zespołu. – Na trzy ostatnie mecze dwa razy byłem liderem zespołu i dwa razy przegraliśmy, za to w wygranym miałem bodajże trzeci wynik. Coś jest nie tak, jak powinno być (śmiech). Generalnie uważam, że to mój najlepszy występ ligowy w karierze w ISQ. Sezon 13 to mój debiut w I lidze, wcześniej byłem drugoligowcem, a to najlepszy mecz w tym sezonie, więc sprawa jest prosta. Z drugiej strony, na przyszłość postawiłem sobie poprzeczkę wysoko, bo bilans 2:0 z Danielem często się nie zdarza w ogóle, a co dopiero mnie. Jak już zszedłem na ten temat to w tym miejscu chciałbym podziękować Aszotkowi za to zdarzenie, dodało smaczku rywalizacji i przepraszam bukmacherów (śmiech) – powiedział.

White Sox szansę na wygraną z Buoni Fantasmas straciło przez własne błędy i literówki. Co było tego przyczyną? – Może przemotywowanie, może chłopaki za bardzo chcieli? Nie chcę się wypowiadać za nich. Ja też literkę dorzuciłem, więc mogę powiedzieć, że w tamtym pytaniu nie doczytałem dokładnie, zobaczyłem „ojciec Brian, uczestnik pierwszych cyklów Grand Prix” i zasugerowałem się, że chodzi o Andersena, później doczytałem, że chodzi o Havvy’ego, ale jakoś umknął mi fakt, że zdobył tytuł IMEJ, strzelałem miasta i wykorzystałem limit. Gdybym spisał po mk to byłby remis, a ja miałbym jeszcze lepszą średnią, bo w końcu przekroczyłem to swoje upragnione 1,5, o którym zawsze mówię – zakończył.

To był kolejny długi i trzymający w napięciu mecz Buoni Fantasmas. Zespół prowadzony przez Daniela wygrał z White Sox 45:44. Białe Skarpetki przegrały jednak na własne życzenie.

– Bardzo ciężkie spotkanie, ze zwrotami akcji i brudnymi, psychologicznymi gierkami. Wszystko rozwleczone do granic możliwości. Na pewno mieliśmy realną szansę na końcowy sukces; wszyscy ciężko na niego pracowali, nawet przy słabszym wyniku mk trafiła mu się biegowa „trójka” – powiedział trener WS, Pirek.

W meczu doszło do kontrowersji. W ósmym biegu sędzia odrzucił protest White Sox. – Mamy lekki żal o starcie numer „8”, gdyż autor pytania miał wyraźny problem z jasnym wyrażeniem myśli. Szkoda, że protest odrzucono i w świat poszło 1:5 – dodał.

Pirek odniósł się także do przerw na życzenie branych przez Daniela. To już tradycja tego zespołu. – Minuty na żądanie? Nic zaskakującego, przewidywaliśmy w dzień rywalizacji z BF, że będzie to nasz najdłuższy mecz. Ż żaden sposób nie wytrącało nas to z równowagi – dyskutowaliśmy sobie w tym czasie na naszej grupie – stwierdził.

O porażce zadecydowały własne błędy White Sox. Przez literówki Białe Skarpetki straciły wygraną. – Dużo błędów własnych z naszej strony; ciężko wygrać mecz przeciw mocnym przeciwnikom, gdy traci się 6 punktów na samych literówkach, przy jednej takiej wpadce rywala. Szkoda, bo wystarczyła jedna „poprawka” i to my cieszylibyśmy się z triumfu. No cóż – uczymy się przez całe życie. Przynajmniej w teorii. Ja np. nauczyłem się wczoraj, że okres transferowy w ISQ zaczyna się już na półmetku ligi i trzeba być czujnym menadżerem – przyznał.

White Sox przez porażkę niemal straciło szansę na awans do fazy play-off. – Pytanie, co ma oznaczać owa „walka”. Na pewno nie będziemy pierwsi niepotrzebnie grać na nerwach innych trenerom i teamom. Nie podłożymy się jednak, choć pewne decyzje w kwestii ustawienia składu mogą być dla niewtajemniczonych zaskakujące. Postaramy się sprawić jakąś niespodziankę. Wbrew zewnętrznym opiniom – my już naprawdę nic nie „musimy”. Jako swego rodzaju „zaplecze” wśród Soxów nie jesteśmy czerwoną latarnią ligi, ścieramy się z istnymi potentatami jak równy z równym. Jestem dumny z Białych Skarpetek i już teraz dziękuję chłopakom za postawę – zakończył.

White Sox bez problemów wygrało z Champions Team 55:35, a dwóch zawodników tego zespołu zdobyło komplet punktów. Za bohatera 9. kolejki wybraliśmy niepokonanego w tym spotkaniu LyderaKKŻ.

To był drugi mecz w tym sezonie, w którym LyderKKŻ zaliczył komplet punktów. Tym razem było to 11 „oczek” i bonus. Między innymi dzięki jego świetnej postawie Białe Skarpetki rozbiły rywala. Co było kluczem do tak wysokiej wygranej?

– Jak to zazwyczaj bywa wysoka forma wszystkich zawodników. Każdy z nas zapisał na swoim koncie minimum jedno zwycięstwo biegowe, więc to musiało się przełożyć na dobry wynik. Finalnie wygraliśmy wysoko, ale początek meczu był nerwowy i trzymał w napięciu. Dopiero w drugiej części meczu rywale się trochę posypali, na czym skorzystał m.in. nasz rezerwowy Frano, który zaliczył świetny występ. W poprzednim meczu z FT nie byliśmy faworytem i choć porażka zbyt wysoka to jednak przewidywana. Rywale się wzmocnili w trakcie sezonu i uważam ich za głównych kandydatów do wygrania ligi – powiedział LyderKKŻ.

Nie tylko LyderKKŻ mecz zakończył z kompletem punktów. Uczynił to również Bili. Dobra jazda klubowego kolegi jeszcze bardziej motywowała go do kolejnych „trójek”. – W trakcie meczu oczywiście nie ma na to czasu, ale nie ukrywam, że mam ambicję być liderem drużyny, dlatego też na każdą trójkę Biliego trzeba było odpowiednio odpowiedzieć. Wczoraj się to udawało, ale wiem, że Bili dysponuje większą wiedzą ogólną i ciężko będzie zrobić w tym sezonie lepszą średnią. Grunt, że ma to pozytywne przełożenie na wyniki naszego zespołu – dodał LyderKKŻ.

Jego problemem jest brak stabilizacji formy. Świetne występy przeplata gorszymi. Wie jednak, co musi zrobić, by regularnie zdobywać pokaźne sumy punktów. – Krótko mówiąc – zdobywać wiedzę. Znam swoje braki jeśli chodzi o wiedzę żużlową i będę nad tym pracować w przerwie między sezonami. Jak mam być zupełnie szczery to uważam, że w tym sezonie jakoś szczęście mi dopisuje i obawiam się, że karta może się odwrócić. Z drugiej strony powrót po tylu latach przerwy powoduje, że w wielu biegach przegrywam ze stresem i wykładam się na prostych pytaniach, ale wierzę, że w kolejnym sezonie progres będzie znaczy. Kosztowało mnie to choćby odpadniecie z IMP-u już na pierwszej przeszkodzie, czego bardzo żałuje – zakończył.