Witek: Gdy poprosiłem Cię o wywiad na Portal ISQ, nie ukrywałeś zaskoczenia. I dodałeś: „tylko kogo interesuje taki spaślak jak ja”. Myślę, że jest dużo osób, które chciałyby poznać, jaki naprawdę jest Cinek. Zatem: jaki jest Cinek prywatnie?

Cinek: Śmiem twierdzić, że takiej osoby nie ma nawet jednej (śmiech). Odpowiadając na pytanie, to powiem ci, że w sumie… nie wiem. Trudno jest tak mówić o sobie, na pewno Cinek prywatnie uzależniony jest od pracy i żużla, ale mam to szczęście, że mogę jedno z drugim łączyć, więc od prawie piętnastu lat jest to dla mnie ogromna przyjemność. Cinek lubi też obejrzeć dobry film, posłuchać wpadającej w ucho muzyki, pograć w wolnych chwilach w Fifę, a wieczorami przesiadywać na czatach ISQ.

Masz dystans do siebie?

Wydaje mi się, że mam. I to większy niż jeszcze kilka lat temu, kiedy to stawiałem pierwsze kroki w ISQ i byłem gówniarzem. Jednak co za dużo, to nie zdrowo i to nie tylko w zakresie żywieniowym, ale i podejściu do innego człowieka. Efekt jest taki, że zdarza mi się na marną zaczepkę, czy głupi tekst wybuchnąć i kogoś niepotrzebnie wyzwać.

Współpracujemy w jednej redakcji i mogę śmiało stwierdzić, że takiego żużlowego freaka to ze świecą szukać. Kobiety, juniorzy, noname’y z zagranicy. Czy jest coś z żużla, o czym nie wiesz?

Oczywiście, że tak, czego przykładem jest zresztą Internet Speedway Quiz. Nie wiem czemu, ale mimo, że gdzieś tam interesuje się tym, co było w przeszłości i szukam różnych ciekawych tematów, to nie mam do tego głowy i pamięci. Przeczytam coś gdzieś, a za kilka minut ulatuje z głowy. Ba, czasem mogę mieć w trzech meczach to samo pytanie i trzy razy odpowiem źle, jak to miało miejsce w lidze dwójek. A znowu to, co gdzieś na co dzień ludzi nie interesuje, to mnie to właśnie jara. I dzięki Wojtkowi, którego znacie z czatów, jakiego Bazyliego mogę łączyć przyjemne z pożytecznym i dzielić się tym na łamach WP SportoweFakty.

Tych miejsc pracy w mediach to już trochę masz za sobą. Wyliczyłem, że zaczynałeś jako 13-latek. Dziwisz się, że ktoś dał szansę pisać o żużlu tak młodemu człowiekowi?

Tyle tego było, że jak kiedyś chciałem odtworzyć swoje dziennikarskie CV, to sam już trochę się gubiłem, gdzie byłem i czy w danej redakcji, to ja faktycznie byłem, czy jednak mnie nie było. Tak na poważnie zacząłem w zasadzie pod koniec 2008 roku w Max Speedway, redakcja wówczas dopiero startowała, a był w niej m.in. Radosław Zieliński, który dziś jest dyrektorem działu Marketingu i Komunikacji One Sport. Na pewno 13-latek w mediach był ewenementem. Dziś nie wiem, czy ktoś by się na to zgodził, bo gdyby to wypłynęło, to ludzie nie zostawiliby na takiej redakcji suchej nitki. Taki mamy klimat. Nie wiem, czy to, że gdzieś przejawiałem smykałkę do pisania było moim atutem, czy nie, ale gdzieś nawet szybko udało się wybić na tyle, że szybko moje nazwisko pojawiło się na eSpeedway.pl (2009) i w Tygodniku Żużlowym (2010).

Niewiele osób pewnie wie, że miałeś nawet swój/twój portal żużlowy. Projekt niestety nie przetrwał, ale można tam było znaleźć wiele ciekawych i ambitnych publikacji. Myślisz, że historia powinna być bardziej popularyzowana przez żużlowe media?

Zgadza się, było i minęło. Pojawił się pomysł, który był analizowany przez wiele tygodni. Kiedy zapadła decyzja, że robimy to, to nagle jedna z głów tego projektu się wycofała i wszystko zostało na moich barkach. Choć wielu z tego się śmiało i były, a nawet i do dziś są szyderze komentarze, to nie żałuję. Chciałem spróbować i spróbowałem, przekonałem się o tym na własnej skórze. Chociaż niewiele zabrakło, a portalu by nie było, bo w trakcie „narodzin” tego wszystkiego pojawiło się też zapytanie od Bazyliego. Ostatecznie życie pokierowało mnie do WP SportoweFakty, ale rok później. Odpowiadając konkretnie na twoje pytanie, to na pewno. Ale nie tylko taka stricte historia, ale ogólnie wątki nieoczywiste. Dziś jednak sam wiesz, że portalami rządzą kliknięcia i nie ma co oszukiwać rzeczywistości. Sam po swoim portalu widzę, jakie jest podejście kibiców. Co prawda na co dzień przeczytasz komentarze, że za dużo ognia w mediach, a za mało takich wątków właśnie, chociażby historycznych. Ale potem artykuł o tym, że ktoś nie pojechał na obóz ma pięć, czy sześć razy więcej odsłon od historii Bolesława Procha, Mariana Kaznowskiego, czy Petera Cravena, które zapisały się w historii światowego żużla.

Niestety to prawda. Sam kiedyś miałem pomysł, by Portal ISQ zajmował się nie tylko ISQ, ale też żużlem. Na szczęście w międzyczasie ISQ upadło, a ja wyleczyłem się z tego pomysłu. Skoro już jesteśmy przy ISQ. Jak tutaj trafiłeś?

Chociaż na moim liczniku jeszcze dwójka z przodu, to nie pamiętam. Zakładam, że musiałem się gdzieś natknąć na reklamę Internet Speedway Quiz, bo kiedy ja startowałem ze swoją przygodą z grą, to nie znałem żadnego uczestnika. Nawet chyba my poznaliśmy się jakoś w międzyczasie albo i nawet po tym, kiedy pojawiłem się w Toxic Lizards.

Mogło tak być, ja nawet nie pamiętam dokładnie, kiedy się poznaliśmy. Zaczynałeś w Toxic Lizards, a co było potem?

Potem były Dobre Duszki, Fajrant Team, Wigry Suwałki i teraz SMS. Gdzieś taki trochę ze mnie Rune Holta quizu i nie mogę nigdzie dłużej zagrzać miejsca.

No i tu przejdziemy do Twojej quizowej twarzy. Jak sądzisz, dlaczego jesteś przez większość quizowiczów nie do końca lubiany?

Bo jestem konfliktowy.

Druga część rozmowy z Cinkiem w niedzielę. W niej poruszymy temat sezonu 15, sukcesów, występów w Lidze Dwójek i ofert z klubów I ligi.

Jednym z wielu graczy, którzy pojawili się w tym sezonie na czatach Internet Speedway Quiz był Scott. Dla sulechowianina był to powrót do rozgrywek po… piętnastu latach. Ostatni raz rywalizował w sezonie ’08.

Cinek: Sezon ’15 był dla ciebie wielkim powrotem do Internet Speedway Quiz po siedmiu sezonach absencji na naszych wirtualnych torach. Opowiedz trochę, co tam się działo u ciebie przez te… piętnaście lat.

Scott: Działo się i to wiele! Poznałem piękną dziewczynę, z którą mam dwójkę dzieci. Nawet nie wiesz, jak po dzieciach widać, jak ten czas zapie*****. Jeszcze niedawno nosiłem je narękach, a tu nagle, cyk, pyk i budzisz się z ośmioletnim synem i czteroletnią córką (śmiech).

Ile zostało tego Scotta z sezonu ’08, który jest teraz?

Niewiele. Oprócz tego, że nadal jest zamiłowanie do ciężarówek. Miałem kiedyś plan, aby zostać spedytorem, ale doszedłem do wniosku, że siedzenie za biurkiem nie jest dla mnie. Pozostałem w transporcie, ale  tej bardziej niewdzięcznej strony.

Opowiedz trochę o takim graczu jak Scott tym, którzy cię nie znają albo nie pamiętają.
Nawet nie wiem, skąd się wziął pomysł na taki nick. Może dlatego, że mocno interesowałem się wtedy karierą tego Brytyjczyka. Sukcesów większych nie osiągnąłem, ale potrafiłem punktować na poziomie tych 1,8-2,0 punktu na bieg. Startowałem w lidze polskiej w White Sox, w lidze szwedzkiej w Black Horda Team i w lidze rosyjskiej w Aligator Club.

Jak wspominasz tamte czasy ISQ?

Tamte czasy wspominam bardzo miło. Ludzie zbierali się na czatach, by ze sobą rywalizować i było miło spędzić w ten sposób czas. Była taka fajna, piknikowa atmosfera.

A jak ci się udało odnaleźć w teraźniejszych realiach quizu?

Ciężko… Niestety, ale to widać po moich wynikach.

Jak bardzo zmienił się quiz przez ten czas?

Na pewno bardzo dużo. Poszło to z duchem czasów, nowszy czas, strona internetowa, całkowicie inna budowa pytań. Fajnie to wszystko się rozwinęło.

Jak doszło do tego, że wróciłeś do quizu?

Kiedyś natknąłem się na wzmiankę na Facebooku, ale także i mój kolega, Nicki kiedyś coś przebąknął, że Internet Speedway Quiz nadal istnieje.

A skąd się znacie z Nickim?
Z Nickim znamy się od piątej klasy podstawówki, kiedy to nasze klasy zostały połączone. O dziwo fakt jest taki, że to ja zaprosiłem kiedyś Nickiego do zabawy, a on wytrwał trochę dłużej jak ja. Pozdrawiam Cię Nickuś serdecznie.

Trafiłeś do drugoligowego SMS-u, ale twoje wyniki były dalekie od zadowalających. To efekt tego, że zmieniło się ISQ, czy też może żużel na tyle ci odjechał z bieżących spraw, że trochę ci modsi mieli przewagę?
Może nie tyle odjechał żużel, co po prostu nie ma na co dzień tyle czasu, by śledzić to, co się dzieje w naszym sporcie.

Mimo wyników byłeś pewniakiem do składu, bo takie było założenie drużyny SMS. Twoim zdaniem to dobre miejsce dla początkujących i takich wracających dinozaurów?

Myślę, że SMS jest idealnym miejscem dla tych, którzy chcą zacząć przygodę z ISQ albo po prostu chcą wrócić po iluś latach, by po prostu świetnie się bawić. Trenerzy w SMS są z najwyższej półki, nie mogę też tutaj zapomnieć o kolegach z drużyny, bo to naprawdę fajni ludzie, od których można się wiele nauczyć.

Zostajesz w zespole na kolejny sezon?

Jeśli trener Witek uzna mnie za osobę, która jest potrzebna zespołowi, to zostaję!

To teraz pozostaje wyżej zawiesić sobie poprzeczkę.

I to zdecydowanie!

Może kluczem do sukcesów w kolejnym sezonie będzie baczne śledzenie mediów żużlowych w tym roku?

Staram się śledzić dużo i też jak najwięcej czytać, ale nie da się wszystkiego. Zawsze gdzieś w ciągu dnia coś umknie człowiekowi.

Tylko żużel jest w twoim sercu, czy interesujesz się innymi sportami?

Żużel jest tak na co dzień, ale lubię też piłkę nożną, siatkówkę, piłkę ręczną, czy koszykówkę. Mam też duży szacunek do lekkiej atletyki, bo sam trenowałem w przeszłości biegi.

Jesteś z Sulechowa, więc twoje serce bije dla Falubazu. Jak oceniasz skład drużyny i czy widzisz w nim jakiekolwiek słabe strony?
Najsłabszą stroną będą niewątpliwie młodzieżowcy, a reszta drużyny myślę, że robi swoje. Wiadomo jednak, że żużel zna przypadki, kiedy zawodnik miał jeden sezon naprawdę zajebisty, a w kolejnym zaliczył zjazd po równi pochyłej.

Ewentualny brak przepustki drugi rok z rzędu może być totalną katastrofą, prawda?

To może oznaczać dla Zielonej Góry bardzo wiele, bo długie lata w pierwszej lidze, a może i nawet w drugiej. Znamy przykład z siatkówki i to z twojego miasta. Kiedy AZS Częstochowa zaczął miewać problemy, to już nigdy nie wrócił do poziomu, który prezentował za czasów Galaxii czy Wkręt-Metu.

Dziękuję za rozmowę i do zobaczenia na czatach.
Również dziękuję. Korzystając z okazji, chciałbym również podziękować drużynie SMS-u za wspaniały sezon, niewiele brakowało, a znaleźlibyśmy się w finale. Myślę, że tworzymy naprawdę fajną ekipę. Pjona!